ผู้คนช่างวุ่นวาย แก่งแย่งชิงดีมากมาย
คิดมากไปกลุ้มตาย กลับบ้านนอกดีกว่าสบาย
แต่เพราะว่าฉันยังจน ฉันก็เลยต้องทน
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง เพื่อความฝันยอมลงทุน
ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ Yeah
ต้นทุนมีไม่เท่าไร มีเพียงตัวและดวงใจ (ช้ะ)
การเดินทางยาวไกล ยังต้องเดินต่อไป (ช้ะ)
อ่อนล้ามามากเท่าใด เจ็บช้ำมามากเพียงไหน (ช้ะ)
แต่ยังต้องฝ่าต้องฟันต้องอยู่เพื่อตัวเองและเพื่อคนที่รัก
หากงานมันไม่มีกำไร จะทำละมันไปทำไม (ช้ะ)
ก็เอาเงินนั้นไปซื้อกำไล ให้แม่แล้วไว้จ่ายค่าไฟ (ช้ะ)
บางครั้งโลกก็ดูโหดร้าย ทั้งๆ ที่มีทุ่งดอกไม้ (ช้ะ)
แต่ฉันยังตะเกียดยังตะกายทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างไม่หยุดพัก
ถ้าเธอ คิดถึงบ้าน จงรู้ว่า ฉันก็คิดถึง
ผู้คนช่างวุ่นวาย แก่งแย่งชิงดีมากมาย
คิดมากไปกลุ้มตาย กลับบ้านนอกดีกว่าสบาย
แต่เพราะว่าฉันยังจน ฉันก็เลยต้องทน
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง เพื่อความฝันยอมลงทุน
ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ Yeah
ไม่คุ้นเคยรถไฟฟ้า เพราะตอนยังเด็กอาศัยอยู่แถวชานเมือง
แต่งตัวเก้ กังๆ แล้วไม่มีตังค์ คนหันชำเลือง
แต่ฉันคิดว่าชีวิต ต้องอุทิศ เพื่อพิชิต ความฝันนี้ วันใดสักวันหนึ่ง
เพื่อครอบครัวจะได้สุขสบาย แต่บางครั้ง ฉันก็มีท้อใจ
ถนนหนทางดูแสนไกล ประดับประดาเต็มไปด้วยสีสันและแสงไฟ
ซึ่งบางที มันอาจจะทำให้เธอสับสนหลงทางไป
ถ้าเธอ คิดถึงบ้าน จงรู้ว่า ฉันก็คิดถึง
ผู้คนช่างวุ่นวาย แก่งแย่งชิงดีมากมาย
คิดมากไปกลุ้มตาย กลับบ้านนอกดีกว่าสบาย
แต่เพราะว่าฉันยังจน ฉันก็เลยต้องทน
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง เพื่อความฝันยอมลงทุน
ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ
ผู้คนช่างวุ่นวาย แก่งแย่งชิงดีมากมาย
คิดมากไปกลุ้มตาย กลับบ้านนอกดีกว่าสบาย
แต่เพราะว่าฉันยังจน ฉันก็เลยต้องทน
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง เพื่อความฝันยอมลงทุน
ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ Oh